Ούτε μισή σταγόνα λάδι στο καντήλι της ελιάς

Μεγάλη υπόθεση να καταλαβαίνεις πότε πρέπει να φύγεις. Από μία δουλειά, από μία φιλία, από έναν έρωτα. Κι ακόμη μεγαλύτερη να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις την απόφασή σου αυτή χωρίς πισωγυρίσματα, τα οποία δίχως άλλο σε γελοιοποιούν.
Αναρωτιέμαι πώς τα αυτονόητα για κάθε σοβαρό άνθρωπο δεν γίνονται αντιληπτά από… σοβαρούς πολιτικούς, πολλοί εκ των οποίων διετέλεσαν επί σειρά ετών βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί.

Αντιλαμβάνομαι πόσο άχαρη είναι η ζωή δίχως τις χάρες της εξουσίας. Όμως είναι κι αυτό ένα μάθημα που πρέπει κάποιοι από τους κυρίους αυτούς να πάρουν σε αυτόν τον μάταιο κόσμο. Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι για κάποιους τίθεται και θέμα βιοπορισμού. Τι δουλειά να κάνουν; Εδώ αποδεδειγμένα δεν γνώριζαν αυτήν που ασκούσαν τόσα χρόνια εκλεγμένοι, θα γνώριζαν καμία άλλη; Αυτό κι αν θα πρέπει να το μάθουν αναγκαστικά. Το πώς δηλαδή πορεύονται όσοι οι ίδιοι τους οδήγησαν στην ανεργία, την ανέχεια και την εξαθλίωση.

Αυτές οι σκέψεις με κατακλύζουν καθώς βλέπω φωτογραφίες και στιγμιότυπα από την παρουσίαση της Ελιάς. Αποτελεί κατάντια για το πολιτικό σύστημά μας η Σοσιαλδημοκρατία να έχει ορφανέψει. Αλλά στ’ αλήθεια, πόσο πειστικός μπορεί να ακουστεί σήμερα ο λόγος όλων αυτών των κλαδιών από λιόδενδρο που μπλέκονται μπας και ξανανθίσουν όλα μαζί ή ακριβέστερα για να μην ξεραθούν το καθένα χωριστά;

Τι έχει να μας πει ο κ. Σημίτης για τα δισεκατομμύρια των μιζών που διακινήθηκαν επί πρωθυπουργίας του; Τι έχει να μας πει για τις συμφωνίες για το χρέος μας που αποτέλεσαν την προσημείωση υποθήκης για τον εκπλειστηριασμό της πατρίδας μας που ακολούθησε; Τι έχουν να μας πουν οι κύριοι Β. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος, Η. Μόσιαλος και άλλα μέλη της κυβέρνησης Γ.Α. Παπανδρέου για τη στάση τους στις διαδικασίες αυτού του εκπλειστηριασμού, όπως διατυπώθηκαν στα Μνημόνια που φέρουν τις υπογραφές τους;

Αν όλα τα παραπάνω είναι παρελθόν, τι ακριβώς μας προτείνουν οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι για το μέλλον; Και το κυριότερο, πώς μας εγγυώνται σήμερα ότι θα κάνουν αύριο αυτό που δεν έκαναν χθες;

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που επηρεάζει την ειλικρίνεια του εγχειρήματός τους. Η ειλικρίνεια των μεταξύ τους σχέσεων. Οταν αποφάσισαν να χωρίσουν και να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, αντάλλαξαν βαριές κουβέντες και βαρύτερα υπονοούμενα. Πώς ξεπεράστηκαν όλα αυτά; Πώς ξανακόλλησε το γυαλί τους; Φοβάμαι ότι δεν τους ένωσε ακριβώς η… κοινή αγωνία για την πατρίδα! Τα «εγώ» τους αθροιστικά φτάνουν και περισσεύουν για να καλύψουν το δημόσιο έλλειμμα!

Το βράδυ των εκλογών θα επιβεβαιωθεί ότι έχει σωθεί το λάδι σε πολλά καντήλια «αγίων» της πολιτικής μας ζωής. Πρώτοι ανάμεσα σε αυτούς, όσοι συνωστίζονται στη μοναδική Ελιά που δεν θα βγάλει ούτε σταλιά λάδι. Η χώρα βεβαίως θα παραμείνει… ελαιοπαραγωγός! Γι’ αυτό οι μυλόπετρες στα λιοτρίβια της έχουν να αλέσουν πολύ πράγμα ακόμα. Εις πείσμα όσων θεωρούν ότι μπορούν να μας προσφέρονται για να τους επιλέξουμε, ακόμη κι όταν έχουν γίνει… μούργα!

Γιώργος Κ. Στράτος / dimokratianews.gr

Πηγή