Παρέα
με τους βόθρους τους φαίνεται πως θα ζήσουν και τα επόμενα χρόνια οι
502.090 κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής, αφού -για πολλοστή φορά- το
έργο της δημιουργίας δικτύου αποχέτευσης κινδυνεύει να τιναχτεί στον
αέρα.
Τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία έχουν εξασφαλιστεί για την υλοποίηση
των έργων, ετοιμάζονται να «κάνουν φτερά», λόγω των αδικαιολόγητων
καθυστερήσεων, ενώ δήμοι, πολίτες, υπουργεία και υπηρεσίες τσακώνονται
μεταξύ τους, καθιστώντας αδύνατη την εξεύρεση κοινής λύσης. Θύματα της
τραγικής αυτής κατάστασης, που μετράει περισσότερα από 30 χρόνια, είναι η
δημόσια υγεία, το έδαφος, οι καλλιέργειες και τα υπόγεια νερά.
Ρύπανση παντού
«Ολα καταλήγουν στο υπέδαφος. Βοθρολύματα, οργανικές και ανόργανες
ουσίες, βαρέα μέταλλα και τοξικά πέφτουν βροχή από οικισμούς, γειτονικές
βιομηχανίες, εργοστάσια οινοποιίας και ελαιοτριβεία της περιοχής.
Μιλάμε για μεγάλα ρυπαντικά φορτία, τα οποία μολύνουν ασταμάτητα το χώμα
και τα υπόγεια νερά. Δυστυχώς, στην περιοχή ο υδροφόρος ορίζοντας
βρίσκεται μόλις στα 2-3 μέτρα βάθος και τα πετρώματα δεν έχουν μεγάλο
πάχος, ώστε να φιλτράρονται τα βλαβερά στοιχεία. Αν γίνουν μετρήσεις στα
υπόγεια νερά, θα βρεθούν παντού τοξικές ουσίες», προειδοποιεί ο
ομότιμος καθηγητής Υδρογεωλογίας και Τεχνικής Γεωλογίας στο Εθνικό
Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Ιωάννης Κουμαντάκης.
«Οι περισσότεροι βόθροι είναι απορροφητικοί -δηλαδή βρίσκονται σε
άμεση επαφή με το χώμα- και όχι στεγανοποιημένοι. Διαφορετικά, θα έπρεπε
να κυκλοφορούσαν τόσα βυτιοφόρα που θα είχαν κλείσει οι δρόμοι! Το
χειρότερο γίνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν ο πληθυσμός
αυξάνεται στις 800.000 και τα περισσότερα λύματα καταλήγουν στην
παραλία.
Οταν, δε, βρέχει, κάποιοι στη Παλλήνη και τον Γέρακα τραβούν με
αντλίες τις ακαθαρσίες από τους βόθρους και τις χύνουν στον δρόμο μαζί
με τα νερά της βροχής, για να μη γίνουν αντιληπτοί», καταγγέλλει ο
πρόεδρος της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Μεσόγειος SOS», Λάκης Κουκιάσας.
Οι καλλιέργειες
Το πιο ανησυχητικό είναι πως η ρύπανση στο χώμα και στο νερό της
Ανατολικής Αττικής βάζει σε κίνδυνο τα πολλά στρέμματα αγροτικών
καλλιεργειών, που παράγουν κυρίως αμπέλια και οπωροκηπευτικά.
«Το υπόγειο νερό, με τόσα βαρέα μέταλλα και νιτρικά που περιέχει, δεν
κάνει ούτε για πότισμα. Οσοι το χρησιμοποιούν, καταστρέφουν τα χωράφια
τους και, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν ξεραθεί ακόμα και δέντρα.
Υπάρχουν πολλές εκατοντάδες γεωτρήσεις και, μάλιστα, ορισμένες
χρησιμοποιούνται τη θερινή περίοδο ως εφεδρικές για να ενισχύσουν το
δίκτυο ύδρευσης, πράγμα απαγορευτικό και πολύ επικίνδυνο για τη δημόσια
υγεία», εξηγεί ο καθηγητής Ιωάννης Κουμεντάκης. «Ακόμη δεν έχουμε
καταλάβει την αξία του νερού στην Αττική και γι’ αυτό το μολύνουμε
ασύστολα,
