Κανείς από τους πανίσχυρους μεγαλοτραπεζίτες της Φλωρεντίας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια διόλου ασυνήθιστη πτώχευση για την εποχή εκατοντάδες μίλια μακριά θα μπορούσε να κλονίσει την οικονομική παντοκρατορία των τριών υπερτραπεζών της εποχής ( European supercompanies) και το ευρωπαϊκό status quo.
Ένα φαινομενικά μικρό ποσό που είχε δανείσει η μια εκ των τριών η Compania dei Bardi στον Βασιλιά Εδουαρδο ΙΙΙ του μικρού νησιού των μόλις τριών εκατομμυρίων άγγλων κατοίκων έγινε η αφορμή για ένα domino effect μεταξύ των 3 αλληλοσυνδεδεμένων supercompanies που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι μαζί και η ηγεμονία του Νότου στην Ευρώπη της εποχής. Μοιάζει με τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι η μακραίωνη κυριαρχία του Ευρωπαϊκού Βορρα ξεκίνησε από μια χρεωκοπία Βορείου κράτους που αποδυνάμωσε καταλυτικά τον Ευρωπαϊκό Νοτο το 1344 ενώ σήμερα ο Νότος απειλεί να πληρώσει τους βόρειους με το ίδιο νόμισμα έστω και με καθυστέρηση επτά ολόκληρων αιώνων.
Φυσικά δεν ήταν γνωστή στα λιγοστά πανεπιστήμια του 14ου αιώνα η επιστήμη του Risk Management ούτε ο όρος Risk correlation δηλαδή η αλληλοσυσχέτιση του κινδύνου. Η φαινομενικά μικρή οικονομία ενός αλλού νησιού της σημερινής Κύπρου με το 0.18 % του ΑΕΠ της Ευρωζώνης δεν πληρεί φυσικά την πρώτη προϋπόθεση εκδήλωσης διεθνούς συστημικού κινδύνου ( too big to fail) .
Με ποία κριτήρια όμως κάποιοι γραφειοκράτες των Βρυξελών αποφάσισαν ότι η Κυπριακή οικονομία δεν πληρεί και την δεύτερη και ικανή συνθήκη για την δημιουργία ενός οικονομικού Αρμαγεδδώνα εκείνη που είναι επιστημονικά γνωστή ως <<πολύ διασυνδεδεμένη για να αφεθεί να πτωχεύσει>> ( too interconnected to fail).
Εχουν αναλογιστεί πως θα αντιμετωπιζόταν από τους ιδίους αλλά και από τα κράτη που συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Ενωση μια πτώχευση κι έξοδος από το ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ μιας εκ των μικρών πολιτειών όπως πχ. Του Μέιν η του Βερμόντ?
Εχουν αναλογιστεί γιατι ένα κερδοσκοπικό Hedge Fund οπως το διαβόητο Long Term Capital Management ( L.C.T.M ) μπορεί να είναι περισσότερο σημαντικό από μια ολόκληρη χώρα ? Γιατί τα 4.6 δις ζημιών του L.TC.M κρίθηκαν το 1998 από τον Aλαν Γκρηνσπαν ως συστημικος κίνδυνος με απειλή Domino Effect για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα ενώ οι Ευρωπαιοι πολιτικοί και κεντρικοί τραπεζίτες θεωρούν τα 17 δις της Κύπρου με τα 70 δις καταθέσεων ότι δεν αποτελούν συστημικό κινδυνο;
Εχουν υπολογίσει πόσο << Ιnterconected to fail >> είναι η μικρή Κύπρος με τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα και την στρατηγική θέση μεταξύ τριών ηπείρων στην γεωπολιτική σκακιέρα αλλά και στο διεθνές σταυροδρόμι της ενέργειας;
Εχουν υπολογίσει τις διεθνείς επιπτώσεις μιας βίαιης και δραστικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων εντός του μικρού αλλά πλούσιου νησιού υπέρ της μιας η της άλλης υπερδύναμης ?
Προφανώς δεν θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την ακρίβεια των ευρωπαϊκών υπολογισμών παρά μόνο στην ακραία περίπτωση που κάποιοι <<τραβήξουν το σκοινί >> στην Κύπρο .
Μόνο τότε θα διαπιστώσουμε αν οι λεγόμενες <<αγορές>> είναι τόσο ….κακές όσο διατυμπανίζουν οι πολιτικοί η διορθώνουν βίαια κάποιες κακές αποφάσεις των πολιτικών και κάποιες εσφαλμένες εκτιμήσεις των γραφειοκρατών . Ο μεγαλύτερος διεθνής οίκος αξιολόγησης δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη μετά την πρώτη προειδοποιητική βολή στις Ευρωπαϊκές αστοχίες του κυπριακού rescue plan.
Συνήθως οι μεγάλες δυνάμεις φροντίζουν με κάθε τρόπο για την εξάλειψη της ενοχλητικής αυτής πιθανότητας των απρόβλεπτων αντιδράσεων κι ακραίων λύσεων.
Η πίεση που ασκούν οι μεγάλοι της γεωπολιτικής σκακιέρας και της διεθνούς οικονομίας σε ένα μικρό μοχλό του ευρωπαϊκού συστήματος είναι τόσο μεγάλη που ο συμβιβασμός φαντάζει ως η πιο πιθανή εξέλιξη.
Το ίδιο σκεπτόταν δυο αιώνες νωρίτερα και ο Αγγλος πρωθυπουργός Πητ όταν επέβαλε εξοντωτικούς φόρους και δασμούς στους αποίκους μιας μακρινής κτήσης της Βρετανικής αυτοκρατορίας. Το Βoston tea party του 1773 με την γενναία αντίδραση κάποιων ολιγάριθμων αγανακτισμένων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού που οι Εγγλεζοι αριστοκράτες αποκαλούσαν "Αμερικανούς αποστάτες" οδήγησε στην αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας,. Κάποιος ασήμαντος για τους Λονδρέζους λόρδους θαρραλέος μετανάστης επ ονόματι Τζωρτζ Ουάσιγκτον κατέβασε την σημαία της αποικιοκρατίας κι ύψωσε την αστερόεσσα για να θυμίζει για πάντα στους Βρετανούς το ιστορικό τους λάθος. Η σημαία της ανεξαρτησίας κάθε λαού είναι αδιάψευστος μάρτυς της διαχρονικής τιμωρίας των απανταχού υπεροπτών που τείνουν να υποτιμούν την ανθρώπινη ψυχή ως ύψιστο πολλαπλασιαστή δυνάμεως.
Είναι ακόμα η ψυχή και το θάρρος πάνω από τους ψυχρούς υπολογισμούς που αδιαφορούν για τον Ανθρωπο;
Οψόμεθα.
*Άρθρο του Μάνου Ξιώνη, Συμβούλου και μέλος Δ.Σ ελληνικών και διεθνών εταιρειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τι σκέπτεστε...