Η τέχνη ενάντια στο φασισμό – Η Γκέρνικα του Πικάσο

 

youthagainstnationalism.wordpress.com

του Υποβολέα

Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν…

Μπέρτολτ Μρεχτ 

Σήμερα, που το αυγό του φιδιού έχει ήδη σπάσει, που οι επιθέσεις των Νεοναζί βάζουν στο στόχαστρό τους πέρα από τους μετανάστες και τους ομοφυλόφιλους, τους κομουνιστές, τους  αριστερούς, τους αντιφασίστες, τους δημοκράτες…

Σήμερα, που ο κίνδυνος εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας είναι πια ορατός…

Σήμερα πιο πολύ από ποτέ υπάρχει ανάγκη να μιλήσει η τέχνη…

Το inprecor, λοιπόν, ξεκινάει ένα μικρό αφιέρωμα, στην τέχνη και στους καλλιτέχνες που αντιστάθηκαν, που κατήγγειλαν και δεν σιώπησαν, που ιστορικά υπηρέτησαν την πάλη ενάντια στο φασισμό, με την παρουσίαση έργων τέχνης από όλες σχεδόν τις μορφές τέχνης…

Ξεκινάμε με τη γνωστή, ελπίζουμε, σε όλους, »Guernica» του Πάμπλο Πικάσο.

Η ζωγραφική ενάντια στο φασισμό…

Γκέρνικα, 1937, Πάμπλο Πικάσο

Στις 26 Απριλίου του 1937 Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου βομβαρδίζουν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Ρίχνουν 32 τόνους εκρηκτικών, σκοτώνουν 1.650 ανθρώπους και ισοπεδώνουν το 70% της πόλης. Ο Πάμπλο Πικάσο, που βρισκόταν στο Παρίσι, καθώς είχε αναλάβει να διακοσμήσει το ισπανικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση εκείνης της χρονιάς, πληροφορείται το γεγονός από την εφημερίδα Le soir την 1^η Μαίου, ξεκινάει το έργο του αμέσως και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου.

Ο Πικάσο στον τεράστιο καμβά του, διαστάσεων 3,54 χ 7,82 , αποτυπώνει τη φρίκη και τη θηριωδία του πολέμου. Οι κεντρικές μορφές του δεν είναι άνθρωποι, αλλά ένας ταύρος και ένα διαμελισμένο άλογο, υποδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την απανθρωπιά του πολέμου, το γεγονός ότι η φρίκη που φέρνει ταιριάζει μόνο στο ζωικό βασίλειο. Τέσσερις γυναίκες ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά, ενώ διάσπαρτα στον πίνακα βρίσκονται διαμελισμένα ανθρώπινα μέλη. Το χρώμα απουσιάζει εντελώς από τον πίνακα, καθώς χρησιμοποιείται το μαύρο και αποχρώσεις του γκρι. Όπως παρατηρεί ο Κάρλο Αργκάν, ιστορικός και κριτικός της τέχνης:  «Η αφαίρεση του χρώματος και του ανάγλυφου αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτεται δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή».

Ο πίνακας παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού την ίδια χρονιά και αρχικά εισέπραξε αρνητικές κριτικές. Ύστερα, όμως, αναγνωρίστηκε η καλλιτεχνική του αξία και μάλιστα έγινε σύμβολο του αγώνα των δημοκρατών ενάντια στο φασισμό. Το έργο περιόδευσε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας, για να ενισχύσει τον αγώνα των δημοκρατικών. Οι περιοδείες σταμάτησαν, όταν το 1939 κατέλαβε την εξουσία ο Φράνκο και το έργο φυγαδεύτηκε στις ΗΠΑ για να αποφευχθεί η καταστροφή του. Ο Πικάσο είχε δηλώσει ότι το έργο του δε θα επέστρεφε στην Ισπανία, προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Η Γκέρνικα επέστρεψε στην Ισπανία το 1981 και σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη.

Ιστορικό έχει μείνει το επεισόδιο που συνέβη κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης του 1937 στο Παρίσι, όταν ένας Γερμανός αξιωματικός των Ναζί περνώντας από το ισπανικό περίπτερο ρώτησε τον Πικάσο αν αυτός είχε φτιάξει τη Γκέρνικα και ο Πικάσο του απάντησε: «Όχι, δεν το έφτιαξα εγώ. Εσείς το φτιάξατε».

Πηγή