Υποταγμένοι και περιφρονημένοι....

Τρία πικρά, τρία μαύρα χρόνια πέρασαν από την «εποχή του Καστελλόριζου» και την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου… Σήμερα οι εκπρόσωποι της τραπεζικής δικτατορίας, του 4ου Ράιχ, του ΔΝΤ συνεδριάζουν πάνω στα ερείπια μιας κατεστραμμένης χώρας, που μετατρέπεται de facto και de jure (με τον διορισμό των επιτρόπων) σε προτεκτοράτο της γερμανικής ηγεμονίας…

Τρία χρόνια τώρα τα Μνημόνια…
«παράγουν» χρέος και ανεργία, διαλύουν την παραγωγική δομή, τους κοινωνικούς και εργασιακούς θεσμούς. Ταυτόχρονα, στο διάστημα αυτό κατέρρευσε το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα της διακυβέρνησης απαξιώθηκαν πλήρως και επιβλήθηκε στην πράξη μια άτυπη μορφή «κοινοβουλευτικής δικτατορίας», που «νομιμοποιεί» -παραβιάζοντας το Σύνταγμα και το Εθνικό Δίκαιο- ξένους νόμους, τους οποίους επιβάλλουν οι οικονομικοπολιτικές δυνάμεις κατοχής…

Του Μενάλαου Γκίβαλου

Σήμερα οι δυνάμεις αυτές έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση η οποία επέδειξε τέτοιο βαθμό υποταγής και αυτοπαραίτησης από κάθε είδος διεκδίκησης, ώστε όχι μόνο δεν τη σέβονται, αλλά κυριολεκτικώς την οικτίρουν… Η εθελοδουλία και η υποταγή δεν μπορούν να αποτελέσουν το «πειστήριο» της διεθνούς αναγνώρισης του Α. Σαμαρά -όπως ισχυρίζεται ο ίδιος-, αλλά συνιστούν «πιστοποιητικό» πολιτικής ανικανότητας και αποτυχίας.

Το ελληνικό χρέος καθίσταται σήμερα «διακύβευμα», πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ του ΔΝΤ και του 4ου Ράιχ… Όμως το πρόβλημα της κρίσης της Ευρωζώνης είναι πολύ ευρύτερο… Ο Νότος καταρρέει, η Γαλλία προσδιορίζεται τώρα ως κεντρικός στόχος του 4ου Ράιχ και της διεθνούς κερδοσκοπίας, ενώ η Μ. Βρετανία αρνείται να ψηφίσει τον κοινοτικό προϋπολογισμό… Όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα αποτελούν εκφράσεις ενός ευρύτερου ιστορικού μετασχηματισμού που επιχειρείται σήμερα στην Ευρώπη με στόχο να αναδειχθεί σε ηγεμονεύουσα δύναμη η Γερμανία όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά κυρίως σε πολιτικό επίπεδο, ώστε να αποκτήσει επιρροή και παρέμβαση σε γεωστρατηγικό επίπεδο… Για να ανακτήσει τελικώς την παγκοσμίου χαρακτήρα ισχύ, την οποία της στέρησε η ήττα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…

Γι’ αυτό και το «πείραμα» που διεξάγεται σήμερα σε βάρος της χώρας μας δεν φαίνεται να έχει αποκλειστικώς οικονομικό περιεχόμενο, δηλαδή την «κινεζοποίηση» της εργασίας και την οικονομική εκμετάλλευση της Ελλάδας. Η πολιτική δομή της «εποπτείας», δηλαδή στην πράξη της κυριαρχίας την οποία επιβάλλει η Γερμανία στη χώρα μας (Φούχτελ, Ράιχενμπαχ, επίτροποι), αποβλέπει στη μετατροπή της χώρας σε πολιτικό προτεκτοράτο της νέας εποχής.

Αν αναλογιστούμε την εκρηκτική κατάσταση στη Μ. Ανατολή, τον στρατηγικό χαρακτήρα μιας νέας, «ενεργειακής οδού» μεταξύ Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας και της Ευρώπης και, από την άλλη πλευρά, την παραδοσιακή ένταξη της χώρας μας στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τέτοιου είδους παραμέτρους στην αντιπαράθεση ΗΠΑ – Γερμανίας. Γιατί είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν στη Γερμανία να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη και να χειραγωγήσει τις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Γι’ αυτό και οι ΗΠΑ θα εμμείνουν και στο μέλλον για την ανάληψη από τη Γερμανία της διαγραφής τμήματος του χρέους της Ελλάδας -και όχι μόνον-, ώστε να «προσγειώσουν» ανώμαλα τις ηγεμονικές βλέψεις του Βερολίνου… Και μόνο αν αναλογιστεί κάποιος το υψηλό χρέος της Ισπανίας, η οποία αγγίζει το «κατώφλι» του Μνημονίου, και το δημόσιο χρέος της Ιταλίας, που το 2011 έφτασε στο 120% του ΑΕΠ, συνειδητοποιεί το τεράστιο πρόβλημα που προκύπτει εκ των πραγμάτων, ανεξάρτητα από τη στάση που θα τηρήσει η Γερμανία.

Είναι πολύ πιθανό τη Δευτέρα να αποφασιστεί η χορήγηση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ μέσα στον Δεκέμβριο, με ανοικτό το ερώτημα του τεμαχισμού ή μη του συνολικού ποσού σε δόσεις. Είναι επίσης πιθανόν στο αμέσως προσεχές διάστημα να υπάρξει ένας, εξ ανάγκης, συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, που θα αντιμετωπίσει εμβαλωματικά το ελληνικό χρέος, με τον ήδη προαναγγελθέντα συνδυασμό μέτρων, αναβάλλοντας απλώς την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος μέχρι, πιθανώς, τις γερμανικές εκλογές…

Κι εμείς θα αργοπεθαίνουμε ως κοινωνία και ως οικονομία… Όπως πιστοποιεί το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, για τη διετία 2013-2014 απαιτούνται 55,5 δισ. ευρώ (δηλαδή το 18,3% του συνολικού χρέους) για την αποπληρωμή των δανείων. Ενώ στο διάστημα της επόμενης εξαετίας λήγουν υποχρεώσεις του Δημοσίου ύψους 217 δισ. ευρώ (δηλαδή το 71,5% του συνολικού χρέους)…

Κατά τ’ άλλα, το «δίδυμο» Σαμαρά – Στουρνάρα διαπραγματεύεται σκληρά και αισιοδοξεί, αφού μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανέλαβε προσωπικά το θέμα της ανάπτυξης και των νέων επενδύσεων…

Πηγή