Ο λαός λέει: «Τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα μυρμήγκια». Από τη στιγμή όμως που τα βουβάλια θα κουραστούν να τσακώνονται ή τελικώς θα επιβληθούν οι δέουσες ισορροπίες στο εσωτερικό του κοπαδιού και θα επανέλθει η ηρεμία και η ανάγκη για επιβίωση, τότε και τα μυρμήγκια μπορούν να αναπαραχθούν και να συνεχίσουν το κοπιώδες έργο τους....
Μεταφέροντας νοητά τις πρόνοιες της φύσης στις ανθρώπινες κοινωνίες, θα έλεγε κανείς πως η ανθρωπότητα τούτη την ώρα βρίσκεται σε ταραχή γιατί ακριβώς τσακώνονται τα βουβάλια. Πλήθος εθνικών και κυρίως επιχειρηματικών συμφερόντων αναζητούν μέσα από τη σύγκρουση τη νέα παγκόσμια ισορροπία.
Φυσικά η μάχη δεν είναι ορατή στα μυρμήγκια, πλην όμως είναι αισθητή. Σε ανώτατο επίπεδο υπάρχουν απώλειες, όμως πολύ περισσότερες στο κατώτερο. Κοινωνίες ολόκληρες αναστατώνονται. 'Αλλες βιώνουν την ωμή βία του πολέμου – με αποτέλεσμα τη φυσική καταστροφή και την προσφυγιά. 'Αλλες βιώνουν τη βία του οικονομικού πολέμου, με αποτέλεσμα την κοινωνική περιθωριοποίηση (στην καλύτερη περίπτωση...) 'Αλλες είναι καταδικασμένες στην αιώνια υπανάπτυξη, με αποτέλεσμα την πείνα και το θάνατο.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της αναταραχής, και φυσικά και ουσιαστικά. Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που αντιμετωπίζει είναι για παράδειγμα αποτέλεσμα της ανθρωπιστικής καταστροφής που επέφεραν οι περιφερειακοί πόλεμοι – στους οποίους η Ελλάδα συμμετείχε με σκοπό την ειρήνη και τη σταθερότητα του παγκόσμιου συστήματος.
Τα προβλήματα του τραπεζικού της συστήματος είναι μια προέκταση –αν όχι ουσιαστικό συστατικό– της ευρύτερης κρίσης του τραπεζικού συστήματος και του ρόλου που θα πρέπει να επιτελεί στις παγκόσμιες υποθέσεις.
Στο πλαίσιο αυτό χαρακτηριζεται ως μια σημαντική αιτία της κρίσης η κρατική χρηματοδότηση των χρεοκοπημένων τραπεζών, που είχε ως αποτέλεσμα την κρίση χρέους των κρατών που τελικά έπληξε τους πολίτες – κυρίως της μεσαίας τάξης και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Η «θυσία» αυτή κρίθηκε ως το «μη χείρον βέλτιστον» από μια πολιτική τάξη που υπέκυψε σε έναν ωμό εκβιασμό για τις επιπτώσεις ενός επερχόμενου χάους (που θα προκαλούνταν από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος), το οποίο τελικώς θα ήταν η πολιτική τάξη που θα χειριζόταν και θα χρεωνόταν.
Ο «εκβιασμός» πέρασε προς το παρόν, πλην όμως κάποια στιγμή κοινωνία και πολιτική τάξη (που συνταγματικά προστατεύει την κοινωνία) θα πρέπει να απαιτήσουν το αντίτιμο της... εξυπηρέτησης. Στο τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να επιβληθούν κανόνες και περιορισμοί (που μόνο πολιτικά επιβάλλονται), ώστε να υπηρετήσει τον αναπτυξιακό –και όχι κερδοσκοπικό– ρόλο του...
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κ. ΜΑΥΡΙΔΗΣ
panamav@gmail.com
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τι σκέπτεστε...