''Τολμήστε να ζήσετε για ένα μήνα ως Έλληνας''

"Τολμήστε να ζήσετε για ένα μήνα ως Έλληνας". Αυτός είναι ο τίτλος, του άρθρου που έγραψε ένας Έλληνας αναγνώστης της Guardian και το οποίο αποφάσισε να δημοσιεύσει η γνωστή εφημερίδα. Διαβάστε το, μεταφρασμένο στα ελληνικά...

«Εισέρχομαι κάπως καθυστερημένα στη συζήτηση και γι' αυτό ζητώ συγγνώμη... Δεν τίθεται ζήτημα αν η Ελλάδα είναι, εν μέρει "ξοφλημένη", όπως εύστοχα αναφέρει το άρθρο. Ως Έλληνας πολίτης εξεπλάγην όταν έμαθα ότι το ελληνικό κράτος δεν γνώριζε (!) ή ότι αγνοούσε τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που είχε στη μισθοδοσία του. Και δεν είναι το μόνο πράγμα με το οποίο κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί.

Το ίδιο ισχύει για τα φαινόμενα διαφθοράς στους κρατικούς μηχανισμούς (καθώς και στους συνεργαζόμενους με το κράτος ιδιωτικούς τομείς και όχι μόνο). Το ίδιο ισχύει για τους ανίκανους πολιτικούς.

Το ίδιο ισχύει με τις "μαϊμου" συντάξεις... Το ίδιο ισχύει για τις τράπεζες που εξαντλούσαν την αυστηρότητά τους στη δανειοδότηση των μικρών επιχειρήσεων, αλλά χρηματοδοτούσαν ανενδοίαστα "υψηλά ιστάμενους φίλους", όπως συνέβη στην περίπτωση ενός μέσης τάξης ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό που, όταν χρεοκόπησε, έφτασε να χρωστάει περισσότερα από μισό δισ. ευρώ. Το ίδιο ισχύει για την επικρατούσα κουλτούρα της φοροδιαφυγής..., το ίδιο ισχύει και για πολλά πολλά άλλα πράγματα.

Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν άντλησαν ποτέ άμεσα οφέλη από την παραπάνω περιγραφείσα κατάσταση. Αντιθέτως, ήταν αναγκασμένοι να υφίστανται την εκμετάλλευση του ιδιωτικού τομέα ("δούλευε όσο θέλει το αφεντικό, χωρίς να πληρώνεσαι τις υπερωρίες και αν διανοηθείς να απευθυνθείς στις αρμόδιες αρχές, έχεις απολυθεί στο λεπτό").

Όσο για την ελληνική γραφειοκρατία, αυτή είναι τρομερή, όπως είναι παντού άλλωστε. Με μία διαφορά: ακόμη και σήμερα το "χαρτομάνι" που απαιτείται για την περάτωση ακόμη και της πιο απλής εργασίας ή διαδικασίας ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Ας πούμε, λόγου χάρη, πως είσαι ανάπηρος. Σε πολλές περιπτώσεις, είσαι αναγκασμένος να παρουσιάζεσαι ο ίδιος κάθε δύο χρόνια σε μία δημόσια υπηρεσία, με το ανάλογο "χαρτομάνι" φυσικά, μόνο και μόνο για να πείσεις το κράτος πως εξακολουθείς να είσαι ανάπηρος. Και παρόλο που αυτό δεν είναι πλέον ο κανόνας, ωστόσο εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις.

Οι άνθρωποι πληρώνουν εξαιρετικά υψηλές εισφορές στα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, δίχως ωστόσο να απολαμβάνουν ανάλογης ποιότητας υπηρεσίες. Επιπλέον, ακόμη και το 2013, οι εισφορές είναι οι ίδιες με εκείνες του 2008, αν όχι μεγαλύτερες. Παρ' όλα αυτά, οι συντάξεις του δημοσίου έχουν ήδη μειωθεί κατά 30% με τάση να μειωθούν κι άλλο...

Τι στο διάολο μπορεί ακριβώς να κάνει κανείς γι' αυτό το χάλι; Σκεφτείτε: χρειάζεσαι 250 ευρώ για ενοίκιο συν 60 ευρώ για το ηλεκτρικό και τους φόρους συν 30 ευρώ για το τηλέφωνο και τη σύνδεση ίντερνετ συν 50 ευρώ για θέρμανση το χειμώνα συν 150 (?) ευρώ για διατροφή συν 50 ευρώ για μετακινήσεις με τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται καν τα έξοδα για ρουχισμό, διασκέδαση, καπνό, αλκοόλ, κοντολογίς για κανένα απολύτως... "βίτσιο", ούτε για τα κάθε λογής χρέη, τις διακοπές (χα!) ή τη συντήρηση αυτοκινήτου/μοτοσικλέτας (χα, χα, χα!).

Με βασικό μηνιαίο μισθό τα 510 ευρώ (κατά προσέγγιση), είναι αδύνατον να καλύψει κανείς αυτές τις ανάγκες. Αν κατέχεις κάποιου είδους ειδίκευση μπορεί ο μισθός σου να φτάσει τα 700 με 1000 ευρώ το μήνα, πράγμα που πλέον θεωρείται πολυτέλεια. Και φυσικά, εάν είσαι γύρω στα 50 και εξακολουθείς να εργάζεσαι (πράγμα απίθανο), μπορεί να φτάσεις ακόμη και τα 1200 με 1500 ευρώ, τη στιγμή που προ κρίσεως έβγαζες τα διπλάσια.

Με το μηνιαίο κόστος ζωής όμως να αυξάνεται (δάνεια, παιδιά), τα 1200 ευρώ το μήνα σε θέτουν στο ίδιο επίπεδο με εκείνον που λαμβάνει τον κατώτατο βασικό μισθό.

Τα οφέλη; Κανένα πλέον. Επιδόματα; κανένα. Φοροαπαλλαγές; Καμία, εφόσον κάθε ετήσιο εισόδημα άνω των 5000 ευρώ φορολογείται.

Σας φαίνεται αρεστή αυτή η κατάσταση; απευθυνθείτε στο κοντινότερό σας ελληνικό προξενείο και προσφερθείτε να ζήσετε στη θέση ενός Έλληνα πολίτη έστω για ένα μήνα. Να είστε σίγουροι πως άμα τη επιστροφή σας στην πατρίδα, θα ευχαριστείτε το Θεό, κάποια ανώτερη δύναμη ή δεν ξέρω και εγώ ποιον που δεν βρίσκεστε στη θέση του, αγαπητοί επικριτές.

Χαιρετισμούς».

Πηγή: