ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΤΡΙΓΜΟΙ
Με μια κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου, όπως είναι το «λουκέτο» στην ΕΡΤ, ο Α. Σαμαράς αποφάσισε να «κόψει» τον «γόρδιο δεσμό» της μείωσης του κράτους...
Ο πρωθυπουργός πήρε μόνος του ουσιαστικά την απόφαση να κλείσει τον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα - ο οποίος από χθες το βράδυ σταμάτησε να εκπέμπει - καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο τη μνημονιακή υποχρέωση της χώρας για 2.000 απολύσεις μέχρι το τέλος Ιουνίου.
Η απόφαση αυτή, όπως αναμενόταν, προκάλεσε την έντονη αντίδραση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενώ δεν έτυχε στήριξης από τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους.
Οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης ωστόσο, αν και είχαν ενημερωθεί το μεσημέρι της Δευτέρας από τον πρωθυπουργό για την απόφαση αυτή (οι αποκαλυπτικοί διάλογοι μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δημοσιεύονται σε διπλανές στήλες), χθες εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες εξέφραζαν την έντονη διαφωνία τους, χωρίς να θέτουν ...μέχρι αργά χθες το βράδυ? θέμα κυβερνητικής σταθερότητας.
Εκτίμησε ότι με το κλείσιμο του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα και την επαναλειτουργία του, με άλλους όρους και προϋποθέσεις μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα επιτύγχανε μεν τους στόχους που έχουν τεθεί σχετικά με τη μείωση του κράτους και παράλληλα θα έδινε ένα μήνυμα αποφασιστικότητας και πυγμής προς το εσωτερικό καταργώντας έναν οργανισμό, ο οποίος -όπως πιστεύουν στο Μέγαρο Μαξίμου- δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην πλειονότητα των πολιτών.
Το σκεπτικό
Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, ανέλυσε το σκεπτικό που τον οδήγησε σε αυτή τη δύσκολη απόφαση, μιλώντας αργά χθες το μεσημέρι σε ομάδα βουλευτών της ΝΔ που κλήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου.
«Σέβομαι απολύτως τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και δεν πρόκειται να ρισκάρω την αξιοπιστία», είπε χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια άφησε αιχμές κατά του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντ. Μανιτάκη, λέγοντας ότι «η διοικητική μεταρρύθμιση έπρεπε να είχε προχωρήσει εδώ και καιρό. Επρεπε να είχαν κλείσει τα θέματα αυτά μέχρι τις 30 Μαΐου. Σήμερα (σ.σ. χθες) έχουμε 11 Ιουνίου. Τι έχει γίνει; Τίποτα», πρόσθεσε.
Ο πρωθυπουργός αποκάλυψε στους βουλευτές του ότι είχε ενημερώσει ο ίδιος τη Δευτέρα τους κ. Βενιζέλο και Κουβέλη. «Δεν μου είπαν ούτε ναι ούτε όχι. Τι έπρεπε να κάνω; Να περιμένω κι άλλο;», διερωτήθηκε. «Κλείνω έναν νοσηρό οργανισμό, κατάλοιπο παλαιών κομματικών αντιλήψεων. Οποιος θέλει, ακολουθεί. Εγώ είμαι αποφασισμένος να προχωρήσω...», κατέληξε.
Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν αποκλείουν η απόφαση αυτή να αποτελέσει μια ακόμη εστία έντασης στο εσωτερικό της τρικομματικής κυβέρνησης, αλλά όπως τονίζουν τακτικοί συνομιλητές του πρωθυπουργού, ο κ. Σαμαράς είναι έτοιμος να την αντιμετωπίσει, καθώς γνωρίζει ότι αυτή την ώρα δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ούτε άλλος χρόνος...
Οι ευθύνες
Σε πολλά (σίγουρα όχι σε όλα) θα μπορούσε κάνεις να συμφωνήσει με τον Σ. Κεδίκογλου, ο οποίος κατακεραύνωσε την ΕΡΤ.
Ωστόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα ήταν πιο πειστικός εάν αναγνώριζε και τις ευθύνες που έχει το πολιτικό σύστημα διαχρονικά στα όσα χθες κατήγγειλε. Για τον κυβερνητισμό - κρατισμό του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα είναι βέβαιον ότι δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι.
Για τις παρεμβάσεις, την επιβολή της κυβερνητικής γραμμής επίσης δεν ευθύνονται όσοι δούλεψαν στην Αγία Παρασκευή. Γι' αυτά ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις και σίγουρα και οι κυβερνήσεις του κόμματος που στηρίζει ο Σ. Κεδίκογλου.
Γι' αυτά δεν υπήρξε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής; Αυτός ακριβώς ο κρατισμός οδήγησε την ΕΡΤ στα χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης, στην ανυποληψία, στην απαξίωση και εντέλει στο λουκέτο. Η σημερινή κυβέρνηση είδε τα συμπτώματα, είδε όμως τα αίτια;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ
[ΑΠΟΨΗ]
Του Χρήστου Μαχαίρα
Το έλλειμμα
Ανεξαρτήτως πολιτικών και νομικών παρατυπιών ή όποιων άλλων μπορεί να προσάψει κανείς στη μεθόδευση που επελέγη για να κλείσει η ΕΡΤ, υπάρχει ένα ζήτημα αξιακού χαρακτήρα, αδιαπραγμάτευτο για όσους τάσσονται υπέρ της δημοκρατικής οργάνωσης της δημόσιας ζωής.
Η δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν είναι δημόσια υπηρεσία. Είναι αγαθό δημοσίου συμφέροντος, η απρόσκοπτη διάθεση του οποίου στους πολίτες δεν επαφίεται στις ορέξεις του εκάστοτε κυβερνώντος, αλλά συνιστά υποχρέωση αναγκαστικού δημοκρατικού δικαίου.
Υπό αυτή την έννοια, η κυβέρνηση στην περίπτωση της ΕΡΤ μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε: να την αναδιοργανώσει, να την ανασυγκροτήσει, να προωθήσει προγράμματα εξυγίανσης...
Ενα δεν μπορούσε να κάνει: να κλείσει τις κάμερες, τα μικρόφωνα και τους πομπούς, βυθίζοντας στο σκοτάδι τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Γιατί η δημόσια ζωή χωρίς δημόσια μέσα δεν είναι μόνο φτωχότερη. Είναι λιγότερο πολυφωνική και ισορροπημένη. Αρα, λιγότερο δημοκρατική.
[ΑΠΟΨΗ]
Του Γιάννη Σαραντάκου
Οι ευθύνες
Σε πολλά (σίγουρα όχι σε όλα) θα μπορούσε κάνεις να συμφωνήσει με τον Σ. Κεδίκογλου, ο οποίος κατακεραύνωσε την ΕΡΤ.
Ωστόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα ήταν πιο πειστικός εάν αναγνώριζε και τις ευθύνες που έχει το πολιτικό σύστημα διαχρονικά στα όσα χθες κατήγγειλε. Για τον κυβερνητισμό - κρατισμό του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα είναι βέβαιον ότι δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι.
Για τις παρεμβάσεις, την επιβολή της κυβερνητικής γραμμής επίσης δεν ευθύνονται όσοι δούλεψαν στην Αγία Παρασκευή. Γι' αυτά ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις και σίγουρα και οι κυβερνήσεις του κόμματος που στηρίζει ο Σ. Κεδίκογλου.
Γι' αυτά δεν υπήρξε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής; Αυτός ακριβώς ο κρατισμός οδήγησε την ΕΡΤ στα χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης, στην ανυποληψία, στην απαξίωση και εντέλει στο λουκέτο. Η σημερινή κυβέρνηση είδε τα συμπτώματα, είδε όμως τα αίτια;
[ΑΠΟΨΗ]
Της Φώφης Γιωτάκη
Η νέα ΕΡΤ να γίνει BBC
Είναι πασιφανές ότι ο «ξαφνικός θάνατος» της ΕΡΤ δεν είναι παρά μια θλιβερή «βίαιη πράξη», μια επίδειξη πυγμής απροσδιόριστων πολιτικών κινήτρων, μια απόδειξη παντελούς αδυναμίας της τρικομματικής (;) κυβέρνησης να εγγυηθεί μεταρρυθμίσεις και όχι τετελεσμένα.
Διότι ποιος αμφιβάλλει ότι αν η κυβέρνηση είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο για την αναβάθμιση του δημόσιου αγαθού που είναι η έγκυρη ενημέρωση όλων των Ελλήνων πολιτών, θα το έθετε στον κοινοβουλευτικό διάλογο αντί να ρίχνει «μαύρο» στην οθόνη της ΕΡΤ;
Διότι ποιος αμφιβάλλει ότι είναι επιτακτική ανάγκη η αδιάλειπτη λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Εντάξει, το καταλάβαμε! Σχέδιο δεν υπήρξε.
Και δεν υπήρξε τη στιγμή μάλιστα που η ΕΡΤ, οι ίδιοι οι εργαζόμενοί της πρωτίστως, θέλουν να μετατραπεί σε έναν επί της ουσίας ευρωπαϊκό, σύγχρονο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που δεν επιτρέπει τη «συνταγή» της ποσόστωσης, του 4-2-1 για τη στελέχωσή του... Η «νέα» ΕΡΤ μπορεί και πρέπει με ομαλές διαδικασίες να μετεξελιχθεί στο ελληνικό BBC... Χωρίς όμως να πέσει ο «πομπός».
ΑΠΟΨΗ]
Του Νίκου Β. Τσίτσα
Η αντίληψη της «μοιρασιάς»
Απουσίαζε η αυτοκριτική από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπρόσωπου για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ο οποίος ανέφερε ότι ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας «είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης».
Και η σημερινή κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την απαξίωση της ΕΡΤ, καθώς όρισε διοικήσεις που έδρασαν χωρίς όραμα και πρόταση για το μέλλον της δημόσιας τηλεόρασης.
Αντιθέτως, με την πολιτική τους, διατήρησαν και επέκτειναν το καθεστώς των πελατειακών σχέσεων, αφού λειτούργησαν ως έρμαια πιέσεων κυβερνητικών παραγόντων, ενώ υπάρχει σωρεία καταγγελιών για αδιαφανείς διαδικασίες στην οικονομική διαχείριση της ΕΡΤ. Δεν έχουν άραγε ευθύνες και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης για την τοποθέτηση στελεχών στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα με την αναλογία 4-2-1, που καταστρατηγεί κάθε έννοια αξιοκρατίας;
Σε όλα αυτά προστίθεται και η δραματική καθυστέρηση της κυβέρνησης να παρουσιάσει τον τελευταίο χρόνο ένα επαρκές πρόγραμμα αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης. Κάπως έτσι τα «οριζόντια μέτρα» εμφανίζονται ως «αναγκαία» λόγω της πίεσης του χρόνου και των δανειστών.
[ΑΠΟΨΗ]
Του Γιάννη Δρόσου*
Αν θέλουν τα κόμματα, υπάρχει λύση
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που επιτρέπει τη διάλυση της κρατικής ραδιοτηλεόρασης -όσον αφορά την κρατική τηλεόραση, του μόνου τηλεοπτικού καναλιού που είναι τυπικά εντάξει στη χώρα- δεν χωρά καμία εξήγηση και δικαιολογία.
Ακόμη λιγότερο που την Πράξη αυτή υπογράφουν υπουργοί οι οποίοι δεν απηχούν κοινοβουλευτική δύναμη ικανή να στηρίξει την κύρωσή της από τη Βουλή.
Αν ο λόγος που εκδόθηκε είναι η μείωση του παραπανίσιου προσωπικού του Δημοσίου, ή και ειδικότερα της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, αυτό μπορεί να γίνει με απομάκρυνση, και άμεση, όσων νομίμως μπορούν να απομακρυνθούν και χωρίς να διαλυθεί η κρατική ραδιοτηλεόραση.
Αν ο λόγος είναι άλλος, οποιοσδήποτε άλλος, η Πράξη αυτή δεν είναι μόνον προσχηματική, αλλά είναι και ο χειρότερος τρόπος για την εξυπηρέτησή του.
Η λειτουργία κρατικού φορέα ειδήσεων και διαμόρφωσης πολιτικής γνώμης συνδέεται ευθέως με τη λειτουργία της δημοκρατικής αρχής. Οπως ακριβώς και συνταγματικά προβλέπεται διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου, η οποία αποσκοπεί στη διαμόρφωση δημόσιας γνώμης μέσα από τον δημόσιο διάλογο, έτσι και ο κρατικός -και όχι ενδεχομένως υποχείριος παντοειδούς κερδοσκοπίας- φορέας ραδιοτηλεοπτικής ενημέρωσης και διαμόρφωσης γνώμης και συνειδήσεων είναι θεμελιώδης εγγύηση δημοκρατικής λειτουργίας, είναι «σάρκα και αίμα» του οργανισμού της δημοκρατίας, κατά φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Προτείνω στα κοινοβουλευτικά κόμματα να καταθέσουν αύριο το πρωί την εξής πρόταση νόμου: «Κύρωση της από 11.6.2013 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α' 139)» και να ζητήσουν να διεξαχθεί άμεσα η ψηφοφορία και να την καταψηφίσουν. Αν δεν το πράξουν -άμεσα και όχι όταν εξαντληθούν οι συνταγματικές προθεσμίες και χωρίς την παραμικρή υστεροβουλία ή υπολογισμό ως προς το θέμα αυτό- θα είναι συνυπεύθυνα για ό,τι επιφέρει η Πράξη αυτή.
* Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τι σκέπτεστε...