Μένουν λίγες ώρες για να μπει στην τελευταία διαδρομή της στο
«καθαρτήριο» η κυπριακή περιπέτεια. Προς το παρόν όλοι μετρούν τις
απώλειες, τωρινές και μελλοντικές μέσα και γύρω από την κυπριακή
οικονομία....Όποιος όμως και αν είναι ο απολογισμός, άσχημος ή περισσότερο άσχημος, υπάρχει μία βεβαιότητα από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει, είτε βρίσκεται στο Βερολίνο, είτε στις Βρυξέλλες, είτε στην Λευκωσία. Κι αυτή η βεβαιότητα είναι ότι το κυπριακό «ατύχημα» αφήνει πίσω του ανοικτή πληγή και ρήγμα πρωτοφανών διαστάσεων στην φερεγγυότητα της εγγύησης των καταθέσεων στο εσωτερικό της ευρωζώνης.
Ορισμένοι αναλυτές μιλούν για ένα τραγικό λάθος του Eurogroup στις 15/3, ανάλογο εκείνου που έκαναν στην Ντοβίλ η κα Μέρκελ και ο Σαρκοζί όταν συμφώνησαν ότι στην Ευρωζώνη το «κούρεμα» του κρατικού χρέους είναι μία «νόμιμη» και αποδεκτή υπόθεση. Για να ακολουθήσει με αρκετή καθυστέρηση το ελληνικό PSI με τα γνωστά αποτελέσματα στην Ελλάδα και τα ευρωπαϊκά spreads...
Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση του Εurogroup στις 15 Μαρτίου να αποδεχθεί και να συμφωνήσει σε «κούρεμα» των εγγυημένων καταθέσεων, ήτοι των καταθέσεων μέχρι 100 χιλ. ευρώ (με απόφαση όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων από το 2009), έχει πολύ βαθύτερες συνέπειες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές από εκείνη της Ντοβίλ.
Βέβαια και οι δύο μαζί κατάφεραν να ραγίσουν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η «φερεγγυότητα» του ευρώ: το αξιόχρεο του κρατικού χρέους και την εγγύηση των καταθέσεων. Ράγισε ανεπανόρθωτα η φερεγγυότητα εκείνη που επέτρεψε στο ευρώ να γίνει σε λιγότερο από δέκα χρόνια το δεύτερο μετά το δολάριο ισχυρότερο διεθνές αποθεματικό νόμισμα.
Και σ’ αυτό το «ράγισμα» η επανα-συγκόλληση δεν μπορεί να γίνει με μια δήλωση του τύπου «εμείς δεν το θέλαμε, ο κ. Αναστασιάδης το ζήτησε...» όπως ακούσαμε από υπεύθυνα γερμανικά και ολλανδικά πρόσωπα.
Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των σκοπιμοτήτων που αυτή την στιγμή κυριαρχούν στην εσωτερική προεκλογική σκηνή της Γερμανίας.
Αξίζει να αναπαράγουμε εδώ σχόλια Γερμανών αναλυτών οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η διαμόρφωση της απόφασης του Eurogroup της 15ης Μαρτίου για το «κούρεμα» των καταθέσεων ήταν η απάντηση της κας Μέρκελ στον πολιτικό εκβιασμό του SPD. Να πως έχει η ιστορία.
Πριν από αρκετούς μήνες το φθινόπωρο του 2012 το Capital.gr είχε επισημάνει ότι στον προεκλογικό ανταγωνισμό της Γερμανίας το SPD είχε εντοπίσει την διαφαινόμενη κυπριακή κρίση σαν μια ευκαιρία για να επιτεθεί στην Μέρκελ και να την κατηγορήσει για αδιαφανή εύνοια προς την Ρωσία του Πούτιν.
Τότε δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία καθώς κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει που θα κατέληγε η κυπριακή περιπέτεια, παρά το γεγονός ότι κάποια προειδοποιητικά μηνύματα είχαν αρχίσει να φτάνουν από τις αρχές Νοεμβρίου.
Το SPD με την ανάδειξη της νέας κυπριακής κυβέρνησης και την δρομολόγηση της τελικής φάσης των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, κατηγόρησε την κ. Μέρκελ ότι δεν πιέζει την κατάσταση στην Κύπρο λόγω του ότι εκεί έχουν τα λεφτά τους οι φίλοι της οι Ρώσοι, για να το πούμε απλοελληνικά...
Η κα Μέρκελ που έχει επίμονα κατηγορηθεί ότι διατηρεί αδιαφανείς σχέσεις με τους Ρώσους ολιγάρχες αλλά και την ομάδα Πούτιν σήκωσε αμέσως το γάντι μπροστά το εκλογικό της κοινό και απαίτησε «διαφάνεια» και ενεργοποίηση του “bail –in” των κυπριακών τραπεζών εις βάρος των Ρώσων καταθετών τους...
Υποστήριξε την απόφαση αυτή και επιπλέον αποδέχθηκε το «κούρεμα» να κατέβει κάτω από το όριο των 100 χιλ. ευρώ που αποτελεί το ελάχιστο μέγεθος εγγυημένων καταθέσεων.
Το παράδοξο είναι ότι η πρόταση αυτή παρά τις αρχικές αντιρρήσεις έγινε αποδεκτή τόσο από την Κομισιόν όσο και από την ΕΚΤ, παρά το ότι οι δύο αυτοί οργανισμοί τον Νοέμβριο του 2010 είχαν αρνηθεί να «κουρευτούν» οι senior ομολογιούχοι των ιρλανδικών τραπεζών για να μη δημιουργηθεί ρήγμα και πανικός στους καταθέτες/επενδυτές και ο πανικός αυτός περάσει στην υπόλοιπη ευρωζώνη.
Τώρα όχι μόνο δέχθηκαν το «κούρεμα» των καταθέσεων σαν «λύση» αλλά ακόμα χειρότερα δέχθηκαν να επεκταθεί το «κάψιμο» ακόμα και στις διασφαλισμένες – εγγυημένες καταθέσεις μέχρι τα 100 χιλ. ευρώ. Ανεξάρτητα από το αν στην συνέχεια οι ηγήτορες του Εurogroup προσπάθησαν να αναιρέσουν το κούρεμα στις εγγυημένες καταθέσεις, το λάθος είχε γίνει. Δεν είχαν ακούσει καμία από τις προειδοποιήσεις της «αλεπούς» που ακούει στο όνομα Γιουνκέρ.
Τώρα, όπως και να τελειώσει τις επόμενες ώρες ή μέρες το κυπριακό «καθαρτήριο», κάθε μισθωτός, συνταξιούχος, μικροαποταμιευτής στην Ευρωζώνη γνωρίζει ότι οι κυβερνήσεις στην περιοχή του Ευρω μπορεί ανά πάσα στιγμή να του απαλλοτριώσουν τους κόπους/αποταμιεύσεις μιας ζωής, για να σωθεί η τράπεζα που ο ίδιος είχε οδηγηθεί να τις καταθέσει...
Αυτό πολύ δύσκολα πλέον μπορεί να αλλάξει. Και όλοι το γνωρίζουν αυτό.
Υπάρχουν βέβαια και οι αισιόδοξοι που βλέπουν σ’ αυτό το «λάθος» μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να κάνει η Ευρωζώνη ένα βήμα στην αντίθετη κατεύθυνση. Να βγάλει δηλαδή την ΕΚΤ ή το ESM μπροστά (ή κάποιον άλλον διευρωπαϊκό οργανισμό) σαν εγγυητή των διασφαλισμένων (μέχρι τα 100 χιλ. ευρώ) καταθέσεων και να αποκαταστήσει την φερεγγυότητα του ευρώ.
Αυτοί όμως είναι οι... αισιόδοξοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τι σκέπτεστε...