Άφρονες, λοιπόν, οι Κύπριοι; Που είπαν «όχι» στο σχέδιο-«λαιμητόμο» που συμφωνήθηκε στο Eurogroup; Που αποφάσισαν, χωρίς να έχουν έτοιμο κάποιο άλλο, εναλλακτικό πλάνο, να απορρίψουν καθολικά -υπενθυμίζω, δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής, επί συνόλου 56, να πει «ναι»- την πρόταση για «κούρεμα» στις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες; Η απάντηση, και εδώ, είναι «όχι»....Η περίπτωση της Κύπρου δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσα μόνο από την «ψυχρή» λογική των αριθμών. Και δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα, μέχρι να δούμε ποια θα είναι, τελικά, η κατάληξη. Θα αποδεχθεί το Eurogroup το νέο σχέδιο που πρόκειται να παρουσιάσει η κυπριακή κυβέρνηση ή θα ωθήσουν οι Τροϊκανοί τους Κύπριους σε μια ακόμα πιο μεγάλη απόφαση, σε ένα ακόμα μεγαλύτερο «όχι»; Θα τους σπρώξουν, με άλλα λόγια, στην έξοδο από το ευρώ; Αλήθεια, αφού η Κύπρος είναι απλά μια... κουκίδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, γιατί το παιδεύουν; Ας την χρεοκοπήσουν, ας κλείσουν τις τράπεζές της -εάν αυτό είναι που θέλουν πραγματικά, και όχι να βάλουν χέρι στο «βρώμικο» ρωσικό χρήμα, που φυλάσσεται στο νησί...
Τι είναι, λοιπόν, το «όχι» της κυπριακής Βουλής; Πέρα και πάνω απ' όλα, είναι μια έντιμη, εθνική, πατριωτική, περήφανη πράξη. Είναι ο Δαβίδ που υψώνει ανάστημα στον Γολιάθ -κι ας απειλεί ο τελευταίος να τον συνθλίψει. Είναι η απόρριψη της γερμανικής επεκτατικής πολιτικής και των αδιέξοδων προτάσεων της Τρόικας, που πολύ θα θέλαμε κάποια στιγμή να έχουμε ακούσει μέσα και στη δική μας Βουλή. Είναι οι Κύπριοι βουλευτές, που άκουσαν την κραυγή αγωνίας των συμπατριωτών τους, που διαδήλωναν έξω από τη Βουλή. Αναλογιστείτε, για λίγο μόνο, την αντίστοιχη εικόνα στην Ελλάδα, όπου χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονταν έξω από τη Βουλή, και εντός της αίθουσας της Ολομέλειας περνούσαν τα Μνημόνια...
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι συμπολίτες μας -δυστυχώς, είναι πολλοί- που επιχαίρουν με τις συνέπειες του κυπριακού «όχι». Που μιλούν για την έλλειψη ενός επαρκούς «plan B» και χρησιμοποιούν αυτό ακριβώς το επιχείρημα, για να καταδείξουν πόσο... νουνεχής είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, της ελληνικής Βουλής, που δεν έχει πει «όχι» σε κανένα από τα κελεύσματα των Ευρωπαίων ταγών. Και επιδιώκουν, λίγο-πολύ, να παρουσιάσουν τους Κύπριους ως αφελείς, ως «τζάμπα μάγκες»... Ποιοι είναι αυτοί; Μία μεγάλη μερίδα των μνημονιακών, οι «ευρωψεκασμένοι», εάν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω έναν όρο, που έγραψε τις προάλλες ένας φίλος στο Facebook και του τον «κλέβω» για λίγο. Είναι τα εγχώρια μνημονιακά «παπαγαλάκια», που θέλουν να παρουσιάσουν τους Κύπριους περίπου ως τρελούς...
Ε, όχι λοιπόν, δεν είναι άφρονες οι Κύπριοι. Είναι «πολεμιστές». Ακόμα κι αν όλες οι εναλλακτικές τους, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχαν απορριφθεί από την Τρόικα, εκείνοι συνέχιζαν να το παλεύουν, να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια, να στρέφονται στη Ρωσία ή στις ίδιες δυνάμεις, να βάζουν στο «κόλπο» ακόμα και την Εκκλησία του τόπου, που δέχτηκε να εκποιήσει την όποια περιουσία της, για να συμμετάσχει στο σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Στο κάτω-κάτω, ακόμα κι αν «πεθάνουν», θα έχουν ελεύθερα επιλέξει οι ίδιοι τον τρόπο του «θανάτου» τους, με πατριωτισμό και με ψηλά το κεφάλι.
Θέλετε, άραγε, να κάνουμε τις συγκρίσεις με την Ελλάδα και την στάση των κυβερνήσεων της χώρας στα χρόνια της κρίσης; Να αναφερθούμε εκ νέου στην υποτέλεια απέναντι στη Μέρκελ και τους «εταίρους» μας; Στη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, που γίνεται μόνο στα δελτία Τύπου και στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών; Στη στάση της δικής μας Εκκλησίας, με την τεράστια αναξιοποίητη περιουσία, που εξαιρέθηκε ακόμα και από το ειδικό τέλος ακινήτων; Καλύτερα όχι, ας μην μπούμε σε αυτό το «τριπάκι» της αντιπαράθεσης.
Είναι κατανοητή, άλλωστε, η στάση όσων επιχαίρουν για τις συνέπειες του «όχι» της Λευκωσίας. Έπειτα από 400 χρόνια ραγιαδισμού, είναι πολύ να τους ζητάμε να σκεφτούν πατριωτικά... Ιδίως, όταν μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε και μόνο να προφέρουμε τη λέξη «πατριώτης».
ΥΓ: Αντί επιλόγου, θα ήθελα να αφιερώσω σε όλους εκείνους που χαιρέκακα μιλούν για τους Κύπριους και υπερθεματίζουν για τη... σωφροσύνη της ελληνικής κυβέρνησης, τα λόγια που είπε κάποτε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας σε μαθητές: «Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την Eπανάστασιν, δεν εσυλλογισθήκαμεν ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα... αλλ' ως μια βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμεν εις αυτόν τον σκοπόν και εκάμαμεν την επανάστασιν...». Και ο νοών νοείτω...
Βασ. Αναστασόπουλος
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τι σκέπτεστε...