Οι πολυεθνικές της ύδρευσης γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Νερού στην Ελλάδα !!!

Η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση, τα μεγαλοσυμφέροντα ετοιμάζονται για το φιλέτο...

Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό σήμερα, Παρασκευή, αλλά από ό,τι φαίνεται η συζήτηση που διεξάγεται παραμένει μονότονα στο έδαφος της υποβάθμισής του, στο έδαφος της εμπορευματοποίησής του που θα το απομακρύνει πολύ από το να είναι ένα δημόσιο αγαθό. Έτσι, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης που επίκειται στην Ελλάδα έρχεται να περιγελάσει τη…Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, είκοσι ένα χρόνια μετά την απόφαση της τελευταίας να ορίσει την 22η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Σήμερα, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα κάθε δημόσιας υπηρεσίας και η αποχώρηση του κράτους από καθετί δημόσιο αναγράφεται στην ημερήσια διάταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι απαίτηση για κάθε χώρα που ζητά από τις τρόικες οικονομική ενίσχυση. Στην ελληνική περίπτωση, επίκειται η ιδιωτικοποίηση των δύο εταιριών ύδρευσης, Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Η Ελλάδα ετοιμάζεται να πουλήσει τις δύο κερδοφόρες επιχειρήσεις, σε μια εποχή που η διεθνής τάση είναι η ανάκτηση των υπηρεσιών ύδρευσης από δημόσιους φορείς (Γαλλία, Καναδάς, Αργεντινή, Ουγγαρία), όπως αναφέρει στην καμπάνια που ξετυλίγει εδώ και μερικούς μήνες η πρωτοβουλία για τη μη-ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, Save Greek Water. Η Πρωτοβουλία αυτή, μάλιστα, καλεί σε ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών αθροίζοντας τις δυνάμεις της στους πάνω από 1 εκατ. Ευρωπαίους πολίτες που με την υπογραφή τους στο επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών θέτουν τη βάση για τη θεσμοθέτηση από το Ευρωκοινοβούλιο της μη εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης.
Η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει, αναφέρει η Πρωτοβουλία Save Greek Water, ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ως σύνηθες αποτέλεσμα την αλματώδη αύξηση των τιμών και σε ορισμένες περιπτώσεις την υποβάθμιση της ποιότητάς του.

Συνέπειες της ιδιωτικοποίησης αλλαχού
Η διεθνής εµπειρία φέρνει μπροστά μας τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού, σε πέντε τουλάχιστον τομείς, όπως δείχνουν σχετικές έρευνες1 που αναδεικνύει η Save Greek Water:
Τιμή. Όπου ιδιωτικοποιείται το νερό, γίνεται πανάκριβο. Μελέτη του 2004 στη Γαλλία σύγκρινε τις τιμές που χρέωναν όλες οι εταιρίες ύδρευσης, ιδιωτικές και δημόσιες, φτάνοντας στο συμπέρασμα ότι οι τιμές των ιδιωτικών εταιριών ήταν τουλάχιστον 16% υψηλότερες από των δημόσιων.
Υποβάθµιση της ποιότητας. Στον Καναδά τουλάχιστον επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού µολύνθηκαν από το βακτήριο E. coli στο Οντάριο, ύστερα από την ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα των ελέγχων «απόρρητη πνευµατική ιδιοκτησία». Όταν η Suez ανέλαβε την ύδρευση στο Γιοχάνεσμπουργκ υπήρξαν εκτεταµένες µολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται. Μολυσμένο «ιδιωτικό νερό» βρέθηκε επίσης σε Αργεντινή, Αυστραλία. Όλα αυτά δεν είναι απλώς μερικές «αστοχίες συστήματος».
Επενδύσεις και ελλιπής συντήρηση δικτύου. «Η χρηµατοδότηση υπηρεσιών ύδρευσης εξακολουθεί να γίνεται από τον δηµόσιο τοµέα αφού η συµµετοχή του ιδιωτικού ανέρχεται µόλις στο 12%» σύμφωνα με έκθεση του 2009 στη Γαλλία. Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση διέκοψε το συµβόλαιο που είχε µε τη Suez καθώς συστηµατικά αθετούσε να εκπληρώσει τους συµβατικούς όρους που αφορούσαν την επέκταση και τη συντήρηση του δικτύου.
Μονοπωλιακές πρακτικές και καρτέλ. Η Κομισιόν έχει εδώ και ένα χρόνο κινήσει επίσημη διαδικασία για να διερευνήσει αν οι γαλλικές Saur, Suez Environnement / Lyonnaise des Eaux και Veolia, μαζί με την Επαγγελματική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Υδάτων («FP2E»), έχουν συντονίσει τη συμπεριφορά τους στη γαλλική αγορά νερού και υγρών αποβλήτων, κατά παράβαση των αντιμονοπωλιακών κανόνων.
Έλλειψη λογοδοσίας και µυστικές συµφωνίες. Οι Ρυθµιστικές Αρχές αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τους πολίτες από µυστικές συµφωνίες, καθώς προβαίνουν σε µυστικές διαπραγµατεύσεις µε τις εταιρίες. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Βερολίνου, της µοναδικής γερµανικής πόλης που έχει ιδιωτικοποιήσει τη διαχείριση των υδάτων, όπου οι εταιρίες Veolia και RWE το 1999 είχαν απαιτήσει έγγραφη εγγύηση µεγάλου κέρδους που κρατήθηκε µυστική έως ότου οι πολίτες το 2011 µε δηµοψήφισµα απαίτησαν να δηµοσιοποιηθούν οι όροι της σύµβασης.

Πηγή