Ζήτω η επιστράτευση!

Προχτές επιστρατεύτηκαν οι εργαζόμενοι στο μετρό. Προφανώς, η χώρα βρισκόταν στο χείλος τής καταστροφής και η κυβέρνηση εκτίμησε ότι η επιστράτευση αυτών των εργαζομένων ήταν απαραίτητη για την εθνική σωτηρία. Μόνο που δεν κατάλαβα ποια ακριβώς μάχη έπρεπε να δώσουν οι επιστρατευμένοι…

Χτες επιστρατεύτηκαν οι…ναυτεργάτες. Και πάλι προφανώς, η χώρα ξαναβρέθηκε στο χείλος τής καταστροφής και η κυβέρνηση εκτίμησε ότι η επιστράτευση και αυτών των εργαζομένων ήταν απαραίτητη για την εθνική σωτηρία. Μόνο που δεν καταλαβαίνω εναντίον ποιου εχθρού πρέπει να πολεμήσουν οι επιστρατευμένοι…

Παρεμπιπτόντως, αναδιφώντας στην ιστορία ανακαλύπτω κάτι πολύ περίεργο: οι πολιτικές επιστρατεύσεις αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα της δημοκρατίας! Αντίθετα απ’ όσα θα φανταζόταν κανείς, η χούντα δεν έκανε καμία πολιτική επιστράτευση. Θα μου πείτε, βέβαια, ότι η χούντα είχε άλλους τρόπους για να χαλιναγωγεί τις λαϊκές αντιδράσεις, αλλά έτσι θα με αναγκάσετε να κάνω ένα πολύ επικίνδυνο ερώτημα: γιατί η δημοκρατία πρέπει να βρει τρόπο χαλιναγώγησης των λαϊκών αντιδράσεων;

Πάντως, φαίνεται πως το φαινόμενο της πολιτικής επιστράτευσης εμφανίστηκε κάποτε ως μόδα και κατάντησε συνήθειο. Η αρχή έγινε από την μετακαραμανλική Νέα Δημοκρατία το 1979, προκειμένου να σπάσει η μεγάλη κινητοποίηση των τραπεζοϋπαλλήλων, αλλά το ΠαΣοΚ ανήγαγε την πολιτική επιστράτευση σε επιστήμη αντιμετώπισης των απεργιών: το 1983 επιστρατεύονται οι οδηγοί βυτιοφόρων, το 1986 οι χειριστές και οι ιπτάμενοι μηχανικοί τής Ολυμπιακής Αεροπορίας, το 1994 οι οδηγοί των αστικών λεωφορείων (κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει ούτε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, παρ’ ότι έφαγε ξεγυρισμένο χαστούκι από τους λεωφορειατζήδες), το 2010 οι ιδιοκτήτες φορτηγών και το 2011 οι δημοτικοί υπάλληλοι καθαριότητας.

Φαίνεται, όμως, ότι οι αστικές μας κυβερνήσεις τρέφουν ιδιαίτερη “συμπάθεια” προς τους ναυτεργάτες, τους οποίους επιστρατεύουν κάθε τρεις και λίγο: 2002, 2006, 2010, 2013… Δυο πράγματα συμβαίνουν κάθε 4 χρόνια: οι ολυμπιακοί αγώνες και η επιστράτευση των ναυτεργατών! Αν τώρα ισχυριστώ ότι αυτό συμβαίνει επειδή το κράτος δεν αντέχει να βλέπει την συμπαθή τάξη των εφοπλιστών να χάνει κέρδη, θα με πείτε κακότροπο, συνομωσιολόγο ή προκατειλημμένο;

[Λεπτομέρεια για γέλια: Αν και ήμουν σίγουρος ότι η επιστράτευση των ναυτεργατών του 2010 δεν είχε λήξει επίσημα, σήμερα έμαθα ότι έληξε τον περασμένο Νοέμβριο. Ακόμη κι έτσι όμως, οι ναυτεργάτες ήσαν επιστρατευμένοι επί δυο ολόκληρα χρόνια! Μικρό το κακό, αν σκεφτεί κανείς ότι η γενική επιστράτευση που κήρυξε η χούντα στις 20/07/1974, έληξε με απόφαση του Γιάννου Παπαντωνίου (τότε υπουργού εθνικής αμύνης) στις 24/05/2002 (αυτό σημαίνει ότι επί 28 συναπτά έτη παρανομούσαμε π.χ. όποτε γυρνάγαμε ξενύχτηδες στους δρόμους σε παρέες μεγαλύτερες των τριών ατόμων)!]

Τελειώνοντας τούτο το σημείωμα, θέλω να κάνω τρεις προτάσεις στην δημοκρατική μας κυβέρνηση:

Πρώτη πρόταση: Επειδή φαίνεται ότι οι ναυτεργάτες είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, δεν παίρνουν χαμπάρι από δημοκρατία και προκειμένου να αποφευχθούν καινούργια προβλήματα σε τούτον τον έρμο τόπο, καλό θα είναι να μη λήξει ποτέ η τωρινή επιστράτευση. Αρκετές σκοτούρες δεν έχουν οι εφοπλιστάδες μας; Ας τους απαλλάξουμε μια για πάντα από τον πιθανό βραχνά μιας φρέσκιας απεργιακής κινητοποίησης που θα φαλκιδεύσει τα συμφέροντά τους.

Δεύτερη πρόταση: Αφού το γαϊτανάκι με τις επιστρατεύσεις αποδεικνύεται αποτελεσματικό, ας καθιερωθεί και για άλλες ομάδες πολιτών. Π.χ., να επιστρατευθούν οι μαθητές, προκειμένου από την μία να μη ξαναγίνουν αποχές και καταλήψεις κι από την άλλη να κοπούν οι αδικαιολόγητες απουσίες (τί θα κάνουν τα κωλόπαιδα; θα μάθουν γράμματα θέλοντας ή μη). Επίσης, μπορούν να επιστρατευθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ώστε να μη βγάζουν άχνα είτε τους βάζει κανείς σε διαθεσιμότητα είτε τους απολύει είτε τους μετατάσσει. Ακόμη, να επιστρατευθούν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ώστε να μπορούν ελεύθερα τ’ αφεντικά τους να προχωρούν σε μειώσεις αποδοχών δίχως ν’ ανοίγει ρουθούνι. Και, φυσικά, να επιστρατευτούν και οι αγρότες γιατί μας τα έχουν παραζαλίσει κλείνοντας τους δρόμους κάθε τόσο, αντί να πηγαίνουν να σπείρουν κανένα μπρόκολο και κανένα αντίδι, οι παλιοκοπριταραίοι.

Τρίτη (και καλύτερη) πρόταση: Για να μη δημιουργούνται προβλήματα κατά την ψήφιση των διαφόρων νομοσχεδίων από “αντάρτες” βουλευτές, αποστασιοποιήσεις κυβερνητικών εταίρων κλπ,να επιστρατευτεί και η βουλή! Έτσι, η κυβέρνηση θα παράγει απερίσπαστη νομοθετικό έργο, έχοντας εξασφαλισμένη από χέρι την σύμφωνη ψήφο και των τριακοσίων βουλευτών, αφού όποιος τολμήσει να διαφωνήσει θα συλλαμβάνεται, θα κουρεύεται με την ψιλή και θα εξορίζεται.

Ζήτω η επιστράτευση, λοιπόν! Άντε, γιατί κάπου το έχουμε παραχέσει με την πολλή δημοκρατία σε τούτη την χώρα. Άντε, γιατί έχει δίκιο ο “σοφός λαός” όταν λέει πως χρειαζόμαστε έναν λοχία για να γίνουμε ανθρώποι….

Πηγή