Η έξυπνη απάτη του επιχειρήματος Ευρώπη = Ευρωζώνη

ΑΚΗΣ ΚΟΣΩΝΑΣ

---

ή «αν τα αποτελέσματα δεν συμφωνούν μαζί μας, τόσο το χειρότερο για τα αποτελέσματα»!

Το πιο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει μετά την εκλογική συντριβή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είναι η καταφανής αδυναμία στελεχών τους να αποδεχθούν το αποτέλεσμα, την πραγματικότητα και την αποδοκιμασία. Ίσως είναι το σοκ που δεν τους επιτρέπει να συνέλθουν και τους οδηγεί σε έναν παραληρηματικό λόγο άλλου περιεχομένου και σε μια χαλαρή στάση απέναντι στην καταστροφή που υπέστησαν.
Τόσο που επισημαίνεται ακόμα και από δημοσιογράφους - συνομιλητές τους στα τηλεοπτικά κανάλια, χωρίς όμως σημαντικό αποτέλεσμα. Έχουμε εδώ μια εφαρμογή του δόγματος του σοκ αντιστρόφως: Είναι τα καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα κυβερνητικά κόμματα που το υφίστανται και όχι οι πολίτες. Ασφαλώς δεν είναι συνηθισμένα τα κόμματα αυτά να υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες (άθροισμα ποσοστών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ 32,03%) και να έχουν απέναντί τους το 67,97% του εκλογικού σώματος. Πολύ περισσότερο όταν με άνεση συγκέντρωναν σε όλες τις εκλογές πάνω από 70% και έμενε ένα 30% και λιγότερο να μοιραστούν όλοι οι άλλοι. Η ιδιότυπη αυτή γενετική μνήμη μεταφέρεται και στα σημερινά μεγαλοστελέχη ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που συμπεριφέρονται ως πλειοψηφία, επαναλαμβάνοντας στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις τα ίδια επιχειρήματα που έλεγαν προεκλογικά και καταψηφίστηκαν! Κάτι σαν ζήτω η Ευρώπη, χωρίς ευρώ δεν γίνεται, οι μισθοί και οι συντάξεις, τα τοκοχρεολύσια, οι ξένοι, οι δανειστές, οι υποχρεώσεις μας κ.λπ. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα ορισμένοι το παρακάνουν, όπως φιλελεύθερος βουλευτής της Ν.Δ., που θέλοντας να δείξει τη σοβαρότητα των στιγμών δεν δίστασε να πει σε τηλεοπτική εκπομπή (ΝΕΤ, βράδυ 10ης Μαΐου 2012) ότι οι συνθήκες σήμερα είναι κρισιμότερες απ’ ό,τι στη μεταπολίτευση που έγινε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κων. Καραμανλή! Όταν όμως επιστρατεύεις τέτοια επιχειρηματολογία, οδηγείς στον ευτελισμό κορυφαία σημεία - σταθμούς στη νεοελληνική Ιστορία, εξομοιώνοντάς τα με μια πρόσκαιρη συστημική κρίση που προήλθε από την ενδυνάμωση της ασυδοσίας των αγορών μέσω του άκρατου φιλελευθερισμού που επαγγέλλεται μεταξύ άλλων και ο συγκεκριμένος βουλευτής. Φτάσαμε αλήθεια στο σημείο να συγκρίνουμε την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η διεθνής τοκογλυφία και ο άκρατος μερκελικός συντηρητικός φιλελευθερισμός με τη μετάβαση της χώρας από τη δικτατορία στη δημοκρατία;
Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Και πρέπει να διορθωθεί το συντομότερο δυνατό. Όποιο κι αν είναι το – πρόσκαιρο έτσι κι αλλιώς – τίμημα. Η κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης στην εσωτερική πολιτική είναι φανερή στον τρόπο σκέψης πολλών στελεχών των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Η επικράτηση της λογικής της μίας και μόνο λύσης (όπου λύση = ευρώ/ευρωζώνη/μνημόνιο) και η έκφραση αυτής της λογικής από τα δύο κατ’ επάγγελμα κυβερνητικά κόμματα, οδήγησαν τον κόσμο στην ταύτιση των δύο κομμάτων και τη συμπερίληψή τους στην εκλογική συνείδηση σε ένα σχήμα. Έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλαν προεκλογικά στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσουν (και να αναδείξουν) διαφορές, ο κόσμος είχε ήδη αντιληφθεί τι συμβαίνει και είχε πάρει τις αποφάσεις του. Για πρώτη φορά στα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης γινόταν τόσο φανερό ότι τα δύο κόμματα έχουν κοινή πολιτική, κοινή οπτική και είναι πρόθυμα να εκποιήσουν τα ιδεολογικά τους χαρακτηριστικά στο όνομα της υποταγής σε έναν θολό, αμφιλεγόμενο και αμφίβολου μέλλοντος ευρωπαϊσμό. Το εξουσιαστικό τραπεζικό/πολιτικό σύμπλεγμα που ελέγχει τη μετασχηματισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταφέρει να ταυτίσει την Ευρώπη με την ευρωζώνη, το ευρώ με την ευμάρεια, τη ζωή στην Ευρώπη με την παρουσία στην ευρωζώνη. Παραδόξως δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς από όσους διαφωνούν με το παραπάνω σχήμα ότι

• Ευρωπαϊκή΄Ενωση υπάρχει και εκτός ευρωζώνης (από τις 27 χώρες - μέλη της Ε.Ε., οι 17 είναι και μέλη της ευρωζώνης – οι άλλες 10 έχουν τα δικά τους νομίσματα και μεταξύ αυτών Αγγλία και Σουηδία).
• Ο ευρωπαϊσμός δεν είναι σύμφυτος με το μνημόνιο.
• Δεν διακυβεύεται η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. αν κινηθεί νομισματικά εκτός ευρώ. Το δεύτερο δεν είναι προϋπόθεση για το πρώτο.
• Η επιχείρηση ταύτισης Ευρώπης με ευρωζώνη και ευρώ είναι απλώς εργαλείο για την προπαγάνδιση της άθλιας συμφωνίας με τους δανειστές.

Έτσι, εκπρόσωποι κομμάτων που αντιτίθενται στο μνημόνιο και στις εκλογές πλειοψήφησαν αθροιστικά, συχνά παγιδεύονται στη διάρκεια συζητήσεων στο υπονομευτικό, λαϊκίστικο και συστημικό ερώτημα «εσείς έχετε βρει τρόπους να πληρώσετε μισθούς και συντάξεις;» αφού αποφεύγουν να μπουν στην επισήμανση των προηγούμενων αυτονόητων σημείων. Γιατί αποφεύγουν; Διότι ο φόβος και η αυτολογοκρισία που έχουν επιβληθεί από το σύστημα οδηγούν στην επιλογή για μη αναφορά σε αυτά τα ζητήματα. Είναι ο φόβος ότι αν τεθούν τα ζητήματα, θα αμφισβητηθεί «η ευρωπαϊκή υπόσταση της χώρας» και θα τους αποδοθεί αυτή η απόπειρα. Το βάρος αυτό δεν είναι διατεθειμένος κανείς να το σηκώσει, ακόμα και για να δοκιμάσει να καταρρίψει τις κατηγορίες. Εάν όμως φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα και να εφαρμόσουν τη δική τους πολιτική, πρέπει να εξηγήσουν το μείζον, πίνοντας το πικρό ποτήρι της τρομερής επίθεσης που θα δεχτούν από το σύστημα δυνάμεων και συμφερόντων που κυβερνά τον τόπο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Και ο κόσμος φαίνεται πως τους δίνει την ευκαιρία.
* Ο Άκης Κοσώνας είναι δημοσιογράφος

Πηγή